Verdriet. Het stapelt zich op. Ik ben al niet zo’n emotioneel stabiel figuur (met dank aan de fantastische opvoeding) maar de laatste periode stapelt zich het verdriet wel op. Voor mij begon het toen we ons huis verlieten in de Almere. Een plek waar we 24 jaar (net de 25 Lees verder…
Dat waren wel een paar bewogen weken die achter me liggen. Weken met gebeurtenissen die me heel hard hebben geraakt op een niveau dat ik niet had verwacht. maar, zoals het gezegde luidt… “Life goes on”. Het rare is dat ik, in tegenstelling met de dood van mijn moeder, een Lees verder…
Every Inch a Lord Milord vraagt U vergiffenis voor ’t feit dat hij geboren is. Milord biedt zijn excuses aan voor ’t feit dat hij blijft voortbestaan en het doodsgefluister van Milord is: ‘Please excuse my rigor mortis.’ Het voorgaande gedicht typeert de bescheidenheid van mijn vader. Mijn vader zelf Lees verder…
Jullie weten het ondertussen, wanneer mij iets raakt komt dat hier te staan. En dit komt echt heel hard binnen. Ik weet dat het de normale gang van zaken is, dat het bij het leven hoort, maar nu op dit moment schokken de snikken door mijn lijf. Hard! Mijn vader, Lees verder…
Hèhè, de kogel is door de kerk. Na een flinke zoektocht in het wonderschone België zijn we geslaagd de missie “relocatie” succesvol af te sluiten. Nou, ik zeg af te sluiten…. er zijn natuurlijk nog hobbels te nemen maar we hebben de overtuiging dat we die ook wel zullen overwinnen. Het Lees verder…
Het is niet eenvoudig iets te vinden dat alle boxen afvinkt Jeroen (en Nieke) Zoals jullie in het voorgaande stuk hebben kunnen lezen zijn we op zoek naar een nieuwe woning. Niet zomaar een woning, nee… de perfecte woning. Een kasteel, een bastion, een plek voor de toekomst. Onze zoektocht Lees verder…
Goedendag zulle , er is hier nogal wat gebeurd sinds mijn laatste berichtje. Het kan verkeren (en snel ook). Om te beginnen is ons huis verkocht. Door een soort van Hans Houser o.g. – ken uw klassiekers, deze man is al sinds jaar en dag de makelaar die de familie Lees verder…
Mogen wij eventjes voorstellen… Sheldon. Sheldon Cooper. Sheldon is de roepnaam van onze nieuwe funcar, de knakenauto voor de jongens. Hij is uit 2005, heeft maar een 1.6 liter motor, maar wel 5 versnellingen en ook nog eens 116 PK. Misschien dat ik het even moet uitleggen. Sinds de oudste Lees verder…
Verjaardag, dus de jarige mocht, volgens de gebruiken van de familie, kiezen waar we gingen eten. Autistisch als ik ben (en niet alleen qua eten) hield ik mijn hart vast, want de heren zijn nogal eigenwijs wat betreft hun voedselkeuze. En jawel, het lood zonk in mijn schoenen toen na Lees verder…
Ik lig hier op de bank, m’n iPhone in de hand waar ik dit bericht op typ, terwijl zachtjes de tranen over mijn wangen druppelen. Wat een week. Het bericht dat mijn moeder weer in het ziekenhuis lag. De artsen wisten het nog niet zeker. Tot dinsdag dan… longkanker, niets Lees verder…