de plashoeve, wat een uitzichtje
Zo, weer een dagje voorbij. Toch bijzonder hoe geweldig een gewone vrijdag kan zijn..
Het begon al met het wandelen vanochtend met vriend Kluivert. We kwamen allerlei hondenvriendjes tegen (twee Deense doggen, een Argentijn, een Bobtail en niet te vergeten een Jack Russel), en ook de bijbehorende baasjes die ook wel te pruimen zijn voor een praatje pot.
Een stukje cultuur dan maar (bij gebrek aan echt nieuws). Mijn goede wijze oude vadertje leerde mij al vroeg de geneugten kennen van een zekere John O’Mill. Hieronder een van de meest gedenkwaardige uit zijn verzamelde werken. Ik geloof zowaar dat de boekjes nog immer te bestellen zijn. Er kwam Lees verder
Met uitzicht op de ganzenkolonie die zich, inclusief hun prachtige jongen, tevreden settelt tussen de als afschrikwekkend bedoelde glimmende draaiende bollen op het grasland aan de overkant van de vaart, zit ik achter mijn pc en mijmer een beetje voor me uit. Jongste zoon B ligt boven in bed buikpijn te simuleren (dus voorlopig is hij rustig), de hond heeft net zijn slaapbank beklommen en er heerst rust. Dat zijn nu juist de momenten dat er door mijn dikke schedel allerlei vrij gedachten rondschieten.
Een reactie die wij hebben mogen ontvangen uit het verre buitenland op dit stukje, woordelijk geplaatst.
Wat een goed geschreven stukje op jouw weblog je hebt me wel!! zonder mijn naam (daarvoor dank) te noemen te kijk gezet op jouw weblog en daarna mij via de mail uitnodigen om even op jouw weblog en op het stukje te kijken daar is een naam voor (gluiperig) dat vindt ik een onverwachte minder fraaie kant van jouw, het is natuurlijk (meer…)
Ja, zeg, nou! iets anders kan ik me er niet bij bedenken. Wie het vorige stukje heeft gelezen weet nog hoe vurig ik was om tegen elke prijs mijn certificaat weg te slepen uit de poorten van de Boboboom. Het gewraakte ding is dus inmiddels gearriveerd…PER PDF (en niet eens Lees verder
Tja, wat is nou vriendschap… kan je wel weer dat blauwe tegeltje van Toon Hermans erbij halen, maar dat is nou net niet wat ik bedoel in dit verband. Wij zijn een gezin met een zogenaamd “open” huishouden. Dat impliceert dat een ieder die zich enigszins gedraagt van harte welkom is om op de bank te ploffen, mee te nassen of anderszins deel te nemen aan het gezellig samenzijn.
Zo beste lezers en lezerinnetjes, het word tijd dat ik mij eens op een serieus onderwerp ga storten. Nu weet de gemiddelde lezer van mijn blog dat ik dan meestal grof en vooral ongenuanceerd met hagel ga schieten, maar deze keer is het stukje wat meer bedachtzaam.
Tijdje geleden alweer dat ik iets op het www heb gegooid. Vooral om dat ik druk was met allerlei zaken zoals de interne verhuizing van een grote master bedroom naar het kleine kamertje, zodat spruit nr. 2 nu ook, onder het mom van verjaardagscadeau een respectabele speelruimte tot zijn beschikking heeft. En, hij verdient het. Want in tegenstelling tot zijn grote broer is hij heel goed in staat om het netjes te houden. Maar ook de rest van zijn verjaardag heeft de gemoederen flink bezig gehouden. Om te beginnen de gemoederen van de jongeheer zelf. Geen land mee te bezeilen, kan niet slapen en klierig stierig vervelend. (meer…)
Je zult wel denken, wat een filosofische titel. Da’s toch nix voor die lompe boer, maar toch, ook ik ontkom zo heel af en toe niet aan de mijmeringen die op een onverwacht rustig moment toeslaan. Terwijl de kinderen zitten te schateren om een film (Marmaduke, een aanrader) denk ik na over het lijstje van goede (en minder) goede voornemens, over wat er volgend jaar op me afkomt en over de algehele dagbesteding.
Ja, een nieuwe layout, een nieuwe back-end en nieuwe leuke apps die deze webstek nu opsieren verplichten me wel om weer een stukje te gaan typen. Laten we eens kijken of we het toetsenbord kunnen laten smelten. Nu had ik, voor ik een hele dag ben gaan klooien met de Lees verder