Schiet mij maar lek

Een van mijn ergste nachtmerries is uitgekomen en wat blijkt…. I’m loving it! Voor de mensen die het nog niet weten: We hebben ons paleis in Almere verkocht. Voor een schandalig hoge prijs.

Onze oude woning

De laatste keer dat ik in Almere de deur dichttrok achter mij overviel me vooral een onmetelijke opluchting. In de jaren dat ik er heb gewoond is de buurt schrikbarend achteruit gehold en heeft zich gevuld met de moderne Randstedelingen. Niet mijn type (en ik zal vast ook niet hun type zijn).

Ik trok dus de deur achter me dicht en ging naar mijn nieuwe huis. In België, op de camping in Turnhout. Want, de onderhandelingen over de nieuwe woning liepen nog en we moesten toch ergens slapen. Dus, de caravan van broertje Arno geleend, de voortent opgezet en ingericht met de luxe lounge set en een dik kleed van Ikea (later nog een petroleumkachel, het laden kastje, wat lampen en een paar orchideeën aan toegevoegd).

De caravan staat op een stukje grond van 250m2, helemaal achteraan op de camping – die enigszins vergane glorie uitstraalt. Achter mijn stukje ligt nog een zandpad, een strook verwilderd groen het jaagpad en het kanaal. Ik wordt omringd door natuur. Spechten, koolmeesjes, bramen struiken, vlierbessen, hazelaars, teveel om op te noemen (en eerlijk is eerlijk: van de meeste beestjes en planten weet ik de naam niet eens). Tuurlijk, er zijn ook teken en muggen (veel muggen zelfs) maar dat hoort er gewoon bij.

De living
Het nachtmerrie scenario.

We kwamen er qua onderhandelingen niet uit met de verkopers van het beoogde huis. Een huis waar we het koopcontract voor zouden gaan tekenen. Maar toch weer niet, want op de beoogde dag werden er nog een paar wijzigingen gesteld. Voornamelijk het uitgesteld genot werd aangepast.

Laat ik nu net niet een huis willen kopen – en betalen – waar iemand nog even 6 maanden in zou blijven wonen. Op mijn kosten. No way.

Dus nu ben ik officieel een “reiziger”. Ik woon in de caravan, de wagen. En lekker dat ik (en Nieke) het heb. Op het fietsje naar de bakker, lekker koken op de BBQ, boodschappen in Ravels of in Nederland. Terrasje in Baarle, uit eten in Turnhout. Maar vooral de rust, de ruimte en de vriendelijke omgeving maakt dat mijn hart weer zingt. Ik laat langzaam Almere uit mijn lijf lopen, een proces dat overeenkomt met ontgiften, en laat rust de opengevallen ruimte innemen. 

En met elke ademteug merk ik dat ik gelukkig ben zoals ik in lange tijd niet ben geweest.