Vandaag is het kinderfeestje van zoon Mathijs. Alweer acht jaar. Ach, wat vliet de tijd toch heen. Ik weet nog heel goed de eerste nacht dat hij, blakend van gezondheid, bij ons was. Die nacht heeft hij niet in zijn wiegje doorgebracht, maar al slapend op de bolle buik van zijn vader. En al die tijd heb ik gewoon liggen kijken naar dat kleine wonder.
Omdat het weer met vlagen al guur is, omdat het ’s avonds al vroeg donker is en omdat het heel makkelijk te maken is hierbij voor de vaste (en ook wel voor de niet vaste) lezers mijn wereldberoemde recept (in ieder geval in de straat) voor de enige echte erwtensoep. Lees verder
Tover de scene eens voor je: een peloton soldaten, een sergeant voor de groep en roept ”Vrijwilligers voor”. Het hele peloton, behalve de sukkel van de zooi, doet een stap achterwaarts. (meer…)
En we hebben er weer een…. Een geweldige klantvriendelijke organisatie die glashard liegt tegen haar klanten. Oh Ja Jeroen? Vertel eens… wat heb je nu weer te zeiken? (meer…)
Tjezis…. wat een reacties op mijn, over het algemeen heel rustige uithoek van het WWW. Na zorgvuldige nalezing van zowel het eerste deel als van de reacties (tot op dit moment is de laatste van Willem) begint mij toch een raar gevoel te bekruipen. En, dat is niet een plezierig gevoel. De tendens die ik in de reacties bespeur is er een van wij zijn goed, wij hebben smaak en jij pauper…. enfin je raad het al. Wat de aanleiding tot deel 2 van het verhaal vormt moge duidelijk zijn….. de zelfingenomen, aanmatigende, reactie van Willem de artistiek lijder.
Niet alleen de menselijke drang naar kinderen om liefde aan te geven is groot, ook die in de dierenwereld. 2 Pinguins in een chineese dierentuin hebben namelijk verschillende pogingen ondernomen om een ei van andere pinguins te bemachtigen, de bedriegers gingen zelfs zover dat ze een echt ei verwisselden met Lees verder
Spruitjes bij de slager? Waar gaat dit nu weer over? Over verwachting en teleurstelling, want dat is de essentie die mij gisteravond ten deel viel. De kinderen uitbesteed, gepoedeld en vers geschoren in het autootje naar Gooiland in Hilversum getogen om aldaar te gaan genieten van Slagerij van Kampen. Je weet wel, die club trommelaars die met grof percussie geweld je ritmisch tot grote hoogte weten te vermaken.
Vogelaar is niet meer. Ze moest weg omdat Woutertje eindelijk doorhad dat zijn prestige projectje (Ja, prestige, want wie heeft er nu een minister van Integratie nodig?) toch nooit van de grond zou komen.
Ben je samen met je jongste spruit in de winkel, ziet de gulzige snaaier de chocolade letters. Hey pap, dat is mijn letter, de S. En het is ook de letter van Sinterklaas…… Dus ben ik de zoon van Sinterklaas! Ja, jongen ik hoop dat je deze uitspraak nog weet Lees verder
“Pap, wie heeft er nu gewonnen? die zwarte of die witte?” was de vraag van Mathijs tijdens het diner. “Meneer Obama heeft gewonnen.” “Dat is dus die zwarte he pap?” “Ja dat is die zwarte.” “Nou, daar ben ik helemaal niet blij mee, dat die witte heeft verloren.” “Oh, waarom Lees verder