In het vorige stukje stond het al, de Saab is overleden. Daarom ging ik, in overleg met de bazin, op zoek naar de ultieme vervanger. Omdat mijn koets (Audi A6, 3.0 TDI Quattro) zo geweldig goed bevalt hebben we eigenlijk niet verder gekeken dan naar een Audi. Keus genoeg in cabrio’s zou je zo zeggen bij onze vrienden; A3, S3, A4, A5, S5 etc..

Maar, daar wilde de dame in kwestie ook nog wel wat in meegeven zodat het eisenpakket wat groter werd. De auto moest voor haar namelijk “makkelijk te manoeuvreren” zijn.

eisenpakket van de baas

Cabrio, gifkikker (lees veel PK’s), minder dan 125K kilometers, automaat, zwart, zilver of brons, interieurkleur cognac of beige, extra’s: MMI met navigatie, PDC, ACC, Cruisecontrol (eigenlijk alles wat verder het autoleven makkelijk maakt)

Makkelijk zat zou je zo zeggen. Behalve dan als je het budget in ogenschouw neemt. Dat was tussen de 10- en 15 duizend euro, en het liefst zo dicht mogelijk tegen de ondergrens aan. de fameuze verzamelwebsite gaspendaal.nl gaf geen enkele hit, of eigenlijk, niets wat in de buurt kwam van de bovengenoemde eisen. Hetzelfde was het geval voor marktplaats, autotrader, autoscout etc..

Zelfs de mannen van AutoSiero lieten een steekje vallen, die hadden ook niets voor me (wat wel een teleurstelling was want ik had gehoopt dat de gratis reclame die ik voor ze heb gemaakt beloond zou worden met een stapje meer inspanning om me te helpen). Dik drama want het meisje moet rijden en bij gebrek aan haar eigen wielen werd mijn A6 geconfisqueerd.

Maar, spreekwoorden zijn er niet voor niets… “Als de wanhoop het hoogst is, is de redding nabij” is hier van toepassing. De redding kwam deze keer in de vorm van verre buurman Ron.

Ron heeft net zijn zaak verkocht en zoekt wat te doen (klussen in- en om het huis is niet helemaal zijn ding). Hij heeft al vele, honderden, auto’s geïmporteerd uit de USA, uit Duitsland, uit you-name-it. En Ron is een aardige vent. Ron is ook degene geweest die over de grens keek en zo buiten de box dacht. Ook hij kwam in eerste instantie niet met een auto op de proppen hoor. Maar wel met wijze raad: “Pas je eisenpakket een beetje aan. Wat jullie zoeken is niet te vinden of je moet hem nieuw samenstellen.” Zo gezegd, zo gedaan. Hij stuurde mij wat foto’s van een Duitse autosite die ik filterde en de beste van het stel heb ik gelijk doorgezet naar Nieke. Die prompt begon te stralen. Ik heb nu eindelijk begrepen dat vrouwen met hun hart auto’s uitkiezen.

Je begrijpt het al, Nieke was verliefd op een plaatje van een auto en die moest het dan ook gaan worden. Klein detail: het ding stond in Hamburg.

Afgelopen zaterdag zijn we dus, allejezus vroeg, afgereisd naar deze Hanzestad. Een kleine 5 uur toeren. Eenmaal aangekomen heeft Ron, die vloeibaar Duits spreekt en snapt, alles voor zijn rekening genomen. Hij had van te voren al alles wat er te vinden was over de verkoper on-line gecheckt en had een complete strategie bedacht voor de onderhandelingen. Daar hoorde o.a. de instructie voor Nieke om vooral serieus te blijven kijken en niks te zeggen bij. Maar ook een koopcontract in het Duits. De onderhandelingen verliepen voorspoedig. Van kleine dingen wist Ron olifanten te maken zodat de prijs op een acceptabel niveau werd afgemaakt. En toen waren we ineens eigenaar van een prachtige wagen. Met Duitse platen. Die mooie wagen staat nu in een garage te wachten op de geel/zwarte platen.

Want Ron heeft de keuring, de aangifte en de rest van het papierwerk keurig uit onze handen getrokken. Volgens Ron moet het voor de kerst geregeld kunnen zijn.