Verbazing, of liever verwondering. Dat is een beetje wat mij op dit moment in België bezighoud. Niet alleen met de “Belgische mentaliteit”, maar wel met mijn geduld daarmee. In het verleden liet ik mij vaak verleiden tot haast, druk uitoefenen of er achteraan zitten (NU, NU, NU!), maar hier haal ik mijn schouders op. Autorijden is zoiets. De wegen zijn ronduit dramatisch en de gemiddelde Belg heeft volgens mij of leren rijden op Zolder of op een ezelkar, maar het kan mij niet meer raken. Verdwenen zijn de scheld kanonnades die ik achter het stuur in Nederland tot creatieve hoogtes wist te brengen en een schouderophalen is ervoor in de plaats gekomen. Rust, gezegende rust.

Overigens moet mij wel van het hart dat ik mij volledig omarmt en ingehaald voel hier op ons nieuwe stekkie. We zijn uitgenodigd bij onze geweldige buren (het enige andere huis in onze straat) die ten alle tijden klaar staan om ons met raad en daad bij te staan bij onze integratie. Ook Peter D, een gewaardeerde kennis is altijd bereid om ons te helpen met zijn vakbekwame kennissen, ervaringen en goede raad, Via hem zijn we ook lid geworden van KWB Meerhout-Gestel. Trouwens, ook de leverancier van het haardhout (ook ’n Peter) is een gewaardeerde sparringpartner geworden voor mijn domotica project en audi liefde. Nu ik toch namen aan het droppen ben, PP (ook een Peter, maar belangrijker… een kapper) is ook zo’n figuur die ons kringetje binnenwandelde en gewoon zijn eigen plekje veiligstelde, net als d’n Tom. Nou is die laatste een bijzondere, want die helpt ook met de verbouwing en is mijn privé aannemer.

Nu helpt het ook dat de Belgen wel weten dat ik maar een nederige asielzoeker ben, een politiek vluchteling uit een verwarde dictatuur – en daar hartelijk en smakelijk om kunnen lachen. Trouwens ook om mijn uitspraak dat ik wel Hollander blijf, dus dat ze niet zo raar moeten doen met kortingen onder de 25% en dat het altijd goedkoper kan.

Maar, er gebeurt buiten de integratie in België natuurlijk ook genoeg op het bouwfront (hoewel dat behoorlijk samenhangt met de integratie ook). We hebben ondertussen (letterlijk) spouwmuur isolatie. Het hele huis is doorboord met een dikke boor om via de gaten een hars en schuimballetjes mix in de spouw te frotten. En, – het eerste project van Nieke en mij samen – ook een geïsoleerde zoldervloer (en het huwelijk houd stand). 

Ook het clubhuis (een soort van tiny house waar straks de gasten en de inwonende kinderen hun stekje kunnen vinden) krijgt langzaam maar zeker een uitgewerkt concept. Nu nog een lege (maar vergunde) shell, straks een prachtige plek tussen de weilanden en grenzend aan de (zwem)vijver.

Natuurlijk zitten er nog veel meer andere projecten in de pijplijn. Zo zijn de materialen voor de badkamer al besteld bij zus Marieke en zwager Hans met hun onvolprezen Tegelhal en zijn ook de ramen en kunststof kozijnen van Belgisch fabricaat besteld bij een lokale partij waar we een heel goed gevoel bij kregen (en niet alleen financieel)

Voorlopig zijn we nog wel even bezig.