Tjonge Leo, dit had ik nou niet verwacht. Niet van een van de nestors van het Nederlandse rugby. Leo van Herwijnen vond het duidelijk nodig om in de krant na te trappen naar Willem, die dat zeker niet verdient. Want Willem had (en heeft) een visie, die niet afwijkt van wat wij allen voor rugby Nederland willen, namelijk een gezonde financiële bodem, groei en als het even kan meer publiciteit. Willem is toendertijd met overmacht verkozen tot voorzitter. Door ons allemaal, omdat we juist de door Leo voorgestane ambtenaren zo zat waren, die er overigens financieel ook een potje van maakten en de clubs alleen maar frustreerden.
Waar we binnen Rugby Nederland absoluut geen behoefte aan hebben is de Bobo’s. De figuren die zichzelf een status toemeten door een functie binnen onze bond. De uitzichtlozen en de verliezers van voorgaande verkiezingen. De mannen en vrouwen die het aflopen van “sociale” evenementen het belangrijkste vinden aan hun functie binnen Rugby Nederland en diegenen die zichzelf verrijken aan een percentage omdat zij een nieuwe sponsor hebben binnengebracht. Mensen die veel zeggen, maar vooral weinig doen.
Nee, naar mijn mening zal Rugby Nederland een sprong moeten maken. Een sprong waar Willem en zijn mensen de aanloop al voor hebben genomen. Zichtbaar zijn. Grootse toernooien organiseren, gebruik maken van het momentum. Flink op de trom slaan, borst (of in het geval van onze weergaloze rugby sevens damens, borsten) fier vooruit. Maar dat zal dan wel ondersteund moeten worden. Niet alleen financieel, maar vooral door daden vanuit de leden. Want het is tenslotte onze bond en niet die van een paar bobo’s die zichzelf willen profileren.
We kunnen zoveel doen om ons Rugby gezond en wel op de kaart te krijgen. Als we als leden maar samenwerken. Hoeveel leden hebben daadwerkelijk tegen hun baas gemeld dat ze, in het kader van maatschappelijk ondernemen, graag vrijwilligerswerk voor de rugbybond willen doen? Hoeveel werknemers hebben geïnformeerd naar de mogelijkheden van sponsoring die hun werkgever heeft? Is er iemand die zich heeft verdiept in de moderne methodes van sportfinanciering? Zomaar een paar vragen die mij te binnen schieten.
Laten we vooral niet in een hoekje gaan zitten omdat we een kleine financiële tegenvaller hebben moet incasseren. Nee, echte rugbyers weten dat verliezen ook bij het spelletje hoort en dat we dan in de volgende wedstrijd een tandje bij zullen moeten zetten. Leren van fouten, innovatief en creatief de volgende strijd aangaan.
