Ik zat vanochtend op de bank en las een artikel in het AD over het fenomeen BOA. Nu heb ik geen hoge pet op van de BOA (Bewust Ongeschikt en Autoritair), maar of dat te wijten is aan de BOA’s zelf? Nee, dat is veroorzaakt door politieke keuzes en een dieper liggend maatschappelijk probleem, de “self-entitled” cultuur.
Self–entitlement is when an individual perceives themselves as deserving of unearned privileges. These are the people who believe life owes them something; a reward, a measure of success, a particular standard of living.
Die self-entitled cultuur, het vermeende recht hebben op, komt vooral tot uiting in de jeugd, maar heeft zich ook gevestigd in de wat oudere jeugd. Omdat deze cultuur meent overal recht op te hebben neemt zij niet de moeite om zich te realiseren dat met het nemen van dat recht-op zij anderen misschien tot last zijn of iets ontnemen.
Een mooi voorbeeld hiervan is de trampoline/het zwembad in de tuin van een rijtjeshuis. De eigenaar van de trampoline/het zwembad is de mening toegedaan dat zijn/haar kinderen recht hebben op een prettige speelomgeving, terwijl de directe buren niet meer in hun tuin kunnen zitten (bij mooi weer dan he) omdat die rechthebbende kinderen continue onderling aan het bakkeleien zijn, aan het krijsen zijn of op luide toon voor de 26ste keer tot de orde geroepen worden door de ouders die zich ergens vaag hun opvoeding herinneren wanneer ze de moeite nemen om zich los te rukken van hun drukke bezigheden en eindelijk aandacht aan hun nageslacht besteden.
Nog een voorbeeld uit de praktijk: In mijn woonwijk zijn helaas te weinig parkeerplaatsen. Wel zijn er de zogenaamde kliko opstelplekken – de naam zeg al waar die voor zijn. Omdat een bewoner denkt niet naar de verder gelegen parkeerplaats te hoeven lopen wordt de tweede (derde) auto rücksichtslos op die kliko opstelplek gezet. Daarbij wordt vergeten dat andere bewoners daar graag hun kliko neer willen zetten zodat die geleegd kan worden en, belangrijker, de aldus geparkeerde auto het bemoeilijkt de zijstraat in- en uit te rijden en het zicht belemmert op het verkeer.
Maar even terug naar de BOA’s. In de self-entitled cultuur schijnt het normaal te zijn om op een van de schaarse parkeerplekken in mijn wijk te gaan staan en daar te gaan zitten blowen of andere drugs te gebruiken en/of te verhandelen. Is er geen parkeerplek voorhanden (of wel, dat is om het even) dan parkeren ze in het gras of zelfs midden op, dwars, de oprit naar de parkeerplaats. Want, lekker rustig op die parkeerplaats, mooi gras eromheen, niet teveel verlichting en zelfs een kanaal met aan de overkant een boerderij wat het geheel een prettige aanblik geeft. Dat gebruiken van drugs waar kinderen spelen niet geheel en al netjes is boeit de gebruikers niet, want die hebben tenslotte recht op hun fix. Dat de rotzooi die ze uit hun auto op de parkeerplek gooien het door hun gewaardeerde uitzicht behoorlijk verpest ook niet, net als de luide muziek de rust in de buurt behoorlijk verstoort.
De bewoners ergeren zich uiteraard schots en scheef, groen en geel aan de parkeertoeristen die de voorgenoemde overlast veroorzaken in hun prettige buurtje. Tenminste, dat is wat ze steeds vertellen wanneer ik de buren spreek. wat mij opvalt is echter dat, op een enkeling na, niemand de overlastveroorzakers aanspreekt. Niemand. Ook niet de dame met een politie complex, de boze flatbewoner die er als de kippen bij was om buurtkinderen te vermanen ergens anders te gaan schreeuwen (terecht overigens) of zelfs maar de dame die elke week een rondje loopt over de betreffende parkeerplaats en daar gewoon een volle vuilniszak zwerfafval (drugzakjes, fastfood, blikjes, servetten, condooms, menselijke ontlasting in de servetten) ophaalt.
Er wordt dus wel geklaagd. Luidruchtig zelfs en in het juiste groepje bewoners zelfs agressief. Er wordt melding gemaakt, bij de politie, bij de wijkregiseur, bij de wijkagent, bij 0900, bij 112. Maar zelf aanspreken. Nee, dat liever niet. Dan ineens is het niet zo erg, valt het wel mee.
Daar ben ik het dus niet mee eens. Ik ben van mening dat ik hun zooi niet op hoef te ruimen, net zoals ik van mening ben dat ik geen (over)last hoeft te tolereren van buren of mijn vuilnisbak ergens anders neer moet zetten omdat anderen denken recht te hebben op een plek in de buurt van hun voordeur. En ik spreek ze dus wel aan. En daar komen dus de BOA’s om de hoek kijken. Want die worden juist betaald om dat soort zaken te regelen voor ons. Volgens het artikel zijn juist zij het instrument die de leefbaarheid in een gemeente zouden moeten bevorderen.
Ik spreek zo’n figuur (meestal figuren) dus wel aan. In eerste instantie heel rustig want ik ben al een oudere jongere en wat fragiel. Helaas escaleert het vaak. Misschien wel omdat de aangesprokene weet dat hij/zij fout is. Hun eerste reactie is, net als bij de buurkinderen trouwens, agressief en met verbaal geweld te keer te gaan wanneer ze worden aangesproken. Vaak gaat het goed, maar soms lopen de gemoederen hoog op en wordt de medische encyclopedie aangehaald (hoewel ik nog nooit een van die figuren een wat exotischere ziekte heb horen aanhalen zoals bijvoorbeeld Lupus). En juist in dat soort gevallen zou het prettig zijn wanneer de Politie iets meer auto’s beschikbaar zou hebben, of dat ik een van die BOA’s ter assistentie zou kunnen roepen.
Maar krijg zo’n BOA om 22:00u maar eens te pakken.
NB. Een lichtpuntje, de Facebookgroepridder wiens auto van voor naar achter bekrast is en daar (terecht) behoorlijk gepikeerd over was reageerde als een van de eerste op dit stukje (ons kent ons) en wil er samen wel iets aan doen. Laten we hopen dat meer mensen zich hierbij gaan aansluiten.