Het commentaar van Bas onder het vorige stukje heeft me aan het denken gezet. Hij zegt dat Tweak goede service levert. Daar ben ik het slechts ten dele mee eens. Laat me vertellen waarom ik dat iets anders zie.
LS, Beste Tweaker,
Op 20 november jl. had ik het genoegen een monteur van de KPN te ontvangen voor de installatie. Helemaal vereerd, ze hadden maar liefst 2 keer gebeld om de afspraak te bevestigen, heb ik daarvoor vrij genomen en was ik vol goede moed en met voorverwarmd koffiezetapparaat klaar voor de dingen die zouden gaan gebeuren.
Mijn geliefde en geadoreerde eega heeft in haar haast te reageren op een geweldig leuke functie de reactie dan maar via mijn twitter account geplaatst (password van haar eigen account wegens ongebruik niet paraat, maar wel in de “ik wil, ik wil het en het zal” mode).
Zo, vandaag is de eerste dag van de rest van mijn dagen (of iets dergelijks). Want vandaag gaan we officieel van start met de nieuwste onzalige onderneming, Mensen van Staal. Ja, beetje onduidelijke titel, maar wel een die precies de lading dekt. Samen met een van mijn hondenuitlaat gabbers ga ik bedrijven van kwalitatief hoogwaardig personeel voorzien.
Ja, daar ben ik mee getrouwd. Of liever gezegd, ondanks alles is zij met mij getrouwd. Dit uiteraard tot verbazing van velen en ook wel een beetje tot mijn verbazing. Maar daar gaat dit stukje niet over. Het stukje gaat over waarom ik juist nu denk dat ik een stoer wijf heb getrouwd. Het is namelijk zo dat mijn meissie op banenjacht is. Omdat het hol waar ze nu werkt in staat bleek om de totale investering van 1,5 miljoen aan in dienst getreden familieleden van de directie wist te verkwisten. Boeren slimmigheid noemen ze dat.
Het kerstpakket, voor menig werknemer een aangename toevoeging aan de eindejaarsbonus. Maar, hoe is het in de commerciële wereld gesteld met de kerstpakketten? Is het nog immer die gewaardeerde geste die je als verkopende partij in ieder geval op de shortlist van je inkopende relatie weet te krijgen, of is het een achterhaalde omkooptruc waar je de professionele inkoper mee schoffeert?
Vol van verbazing heb ik me weer een nieuw project op de hals gehaald. Ik begrijp namelijk niet goed hoe het komt dat de Rugbyclub van mijn kids zo weinig substantiële sponsors heeft. Ja, een stuk of 3 – 4 bedrijven hebben het potentieel gezien , maar het zet niet echt zoden aan de bekende dijk. Gelukkig is het bestuur van de club een groep zeer rationele mensen, met een nuchtere Hollandse zuinigheid, dus gaat het de vereniging goed. Maar om nu te zeggen dat er een mooie financiële toekomst in het verschiet ligt….. Nee, dat is teveel gezegd.
En dan staat dat AA voor Arrogante Afwijzers.
Ik volg op een afstandje een sollicitant. Iemand met een prima baan, maar een beetje tegen het plafond van de doorgroeimogelijkheden. En ik verbaas en verwonder mijzelf over de huidige werkgeversmentaliteit. Het schijnt dat de sollicitatie wereld geregeerd wordt door arrogantie.
Ook al ben je afgekeurd, toch blijf je met een zekere regelmaat verlangen naar de mogelijkheid om je oude vak uit te oefenen. Gelukkig heb ik een breed georiënteerd netwerk van bekenden en kennissen die me regelmatig dingen vertellen en ook vragen. Maar, dat is toch niet helemaal hetzelfde. Met de wijze lessen die ik in het verleden heb geleerd kan ik nu niets anders meer doen dan advies geven. Zo ook aan een leuke blonde marketing dame die ik ken die me regelmatig kond doet van de voorvallen op haar kantoor.
Ja zeg, wat een gelul. Nee, verkopen kan je niet leren. Verkopen behoeft een zekere flair, een brein dat in staat is om snel te schakelen en creatief is, een scherp oog, een luisterend oor, een sociale opstelling maar vooral doorzettingsvermogen. Die combinatie en nog een aantal geheime ingrediënten maken een verkoper. Dus, al die trainingen en zogenaamde succestrainingen zijn methodes om de cursusgevers (aka trainers) een inkomen te verschaffen maar zullen van een boekhouder nooit een verkoper maken.