Een vroege zondagochtend, de ideale tijd voor een reflectie. Het moment voor overpeinzingen en gedachtespinsels. De brainfarts vliegen af en aan. Dan helpt er eigenlijk maar een ding, de ongestructureerde zaken toevertrouwen aan elektronisch papier. Want zoals de titel “Wat nu op zondagochtend?”al impliceert met je toch wat doen met je gedachten.
Een van de hoofdgedachten gaat toch uit naar de deplorabele staat van ons landje. Naar de regentenkliek die zich openlijk heeft afgekeerd van de bevolking, die schijt heeft aan wat er goed is voor Jan met de pet of zelfs Robert-Jan met hoed. De kliek van zichzelf dik betaalde baantjes toebedelende figuren, is het niet in het heden dan wel in de toekomst. Ja, soms maakt er een (of twee) het te bont en worden ze zelfs tot voorwaardelijke straffen veroordeeld, maar over het geheel genomen rolt de kliek lekker. Mede dankzij het door hun in het leven geroepen EU sprookje, waar we zogenaamd allemaal beter van zouden worden. Iedereen die over een computer beschikt kan nalezen dat dit het gevaarlijkste project van de eurocraten en polifrieken is dat er ooit is geweest. Qua gebrek aan inspraak en democratie overtreft de EU in mijn opinie zelfs het derde rijk van ene heer Hitler. Die acteerde tenminste nog openlijk en kwam gewoon voor zijn ambities uit, iets dat je van de EU niet kan zeggen.
Het gebrek aan interesse van mijn landgenoten is iets dat me ook hogelijk verbaasd. Wanneer je rond de koffiemachine de gesprekken beluistert zou je verwachten dat er overal in den lande brandende barricades en stenen gooiende mensen het straatbeeld bepaalden, maar de realiteit is anders. De gemiddelde Nederlander zit thuis op de bank en dankt stiekem God op zijn of haar blote knieën dat ze nog te vreten hebben zonder een beroep te moeten doen op de voedselbank. Dat ze nog steeds een baantje hebben of een zzp bedrijfje waarmee ze het nog net kunnen bolwerken. Ze sluiten de ogen voor ieder ander, die hun luxe positie niet deelt wegens reorganisatie of fallisement. Want, mede dankzij de propaganda machine van de overheid, zijn mensen die echt geen baan kunnen vinden tweederangs burgers aan het worden. sukkels die afhankelijk zijn van de bedeling.
Natuurlijk heb je roependen in de woestijn, waar ik mijzelf eigenlijk ook wel onder schaar, maar die hebben allemaal kanten waar je eigenlijk niet mee geassocieerd wilt worden (ja, ook ik). Wie geeft er nu openlijk toe dat ze komende verkiezingen op de PVV gaan stemmen? Dat zijn er niet zoveel. Iets wat we te danken hebben aan de goede spindoktoren (ha die Jack) van de gevestigde orde. Want die zijn heel erg goed in het belichten van de mindere kanten en hebben een ongelofelijke voorsprong, al was het alleen maar in tijd, in het indoctrineren van de bevolking. Want laten we eerlijk zijn, waarom heeft bijvoorbeeld een gemeente, of een ministerie een PR of Communicatie deskundige voor nodig? Dat is toch uitsluitend om het falen van een dergelijke organisatie te kunnen bedekken met praatjes voor de vaak.
Wat mij betreft is het Nederland waar wij met z’n allen wonen en wat we, in ieder geval mondeling, koesteren, verkwanseld aan de ambitie van enkelingen die schijt hebben aan iedereen behalve zichzelf. En zeg nu niet dat dat niet zo is, kijk dan maar eens naar de verschillen in regelgeving voor hunzelf en ons, de burgers.
Hoe kunnen we dit dan oplossen? Moeten we afstappen van de democratie? Hebben we inderdaad die geblondeerde kerel nodig om ons land te leiden naar een soort van wederopbouw? Wat mij betreft niet hem in ieder geval, want ook hij is een machtswellusteling die alle touwtjes, en dus pecunia, in eigen hand wil houden. Geen enkele blijk van respect voor een democratie heeft hij binnen de partijgelederen laten zien. Ook de bestaande “Linkse” protestpartijen zijn wat mij betreft niet een optie. Die zijn al doortrokken van dezelfde stinkende sopjes en weten keer op keer de bevolking van zich te vervreemden met achterhaalde retoriek.
Het enige wat soelaas zou kunnen bieden is om het hele stelsel rigoureus op de schop te nemen. Geen gelul meer over referenda of zelfs over verkiezingen. Nee, ik neig niet naar anarchie. Ik wil wel een veel kleinere overheid en veel minder regels. Ik wil ook participatie van de bevolking. maar hoe en wat?
Eigenlijk heb ik in een aantal voorgaande stukkies (ja, zo blijf ik ze noemen en blader vooral door al die lappen gewrochte proza) al behoorlijk kennis gegeven van mijn mening, maar toch nog geen aanzet gegeven hoe ik het landsbestuur in dit millennium zie. Dat is wel een leuke bezigheid voor vandaag; Schrijf eens een partijprogramma!