Hoe wreed kan het leven zijn.
Op dezelfde wijze als zijn vader is nu Ron uit ons midden gerukt. Op een feestje was hij, om de verjaardag van twee vrienden te vieren. Op een mooie zwoele dag, barbecue, biertje en veel vrienden. Natuurlijk waren er ook mensen die niemand echt goed kende, maar die gewoon maar met iemand mee waren gekomen. Zoals de moordenaar van Ron.
Het is weer zo ver, ik ben in mijn kuif gepikt. Zoals de gemiddelde lezer vast weet ben ik wars van hautain en arrogant gedrag dat word ontleent aan onbenul. En wat een fraai stukje werk heb ik nu aan de fiets.
Mijn kinderen zijn into Rugby en ik moet zeggen dat Pa en ook Ma behoorlijk gecharmeerd zijn van deze sport en dan vooral de sfeer van openheid, eerlijkheid en respect eromheen. Respect voor je tegenstander, voor je club en team, eigenlijk voor iedereen. Jammer genoeg blijkt dat ook bij deze sport er een bond is en waar een bond is zijn er bobo’s. Ik had al begrepen van diverse mensen dat het amateurisme bij de bond stuitend was en dat als gevolg van wanprestatie de bond alleen nog maar onder de KNVB mocht resideren, maar dat het bobo gehalte zich in een dergelijke organisatie van een zo kleine sport in Nederland als een kanker kan voortwoekeren is mij een doorn in het oog.
Is er nou nix meer waar ik me fatsoenlijk kwaad over kan maken? Zo te zien aan de hoeveelheid berichtjes op mijn weblog lukt het me niet meer. Gewoon, omdat het me allemaal even gestolen kan worden. Wilders, Bos of, godverhoede, JPtje of die andere christelijke volksmenners, ik heb de moed opgegeven. En om nou steeds maar weer positieve berichtjes te plaatsen , nee daar heb ik deze stek niet voor. Ik vermoed dat het komt door slaapgebrek.
Vandaag per e-mail systeem op de Bart Smit website verstuurd
Jammer genoeg heeft u op uw website geen kopje klachten. Vandaar dat ik het maar eens via deze weg probeer. Ja, ik wil een klacht indienen, al was het maar om lucht te geven aan het gevoel van uiterste frustratie.