Ik wilde afgelopen zondag nog op bezoek komen bij je. Omdat ik zo de behoefte heb om even te praten met je. Om te schuilen voor alles wat er gebeurd met me en om te horen dat het wel goed komt. Ik weet dat je niks meer terug zegt, maar Lees meer…
Een heus opiniestuk over de dreiging van de islam. Weliswaar mijn opinie, maar toch. Als ik op Twitter kijk, de kranten lees of sporadisch het nieuws volg dan blijft dat een terugkomend gebeuren, die dreiging. Is er een aanslag, dan is het gedaan door een volger van de profeet. Is Lees meer…
Godskanonne, een speciale website met verhaaltjes over wat gehandicapten voelen. Dat is ’n geil initiatief van de op geld beluste internet scribenten die zich achter de vlakke vormgeving verbergen. Zou je denken. Laat ik nou gehandicapt zijn. Lichamelijk in ieder geval. Geestelijk waarschijnlijk. Zie daarvoor de andere berichten op deze Lees meer…
Ja, ik. Dat staat er toch boven, de nuance opzoeken. Over Franc en zijn escapades. Over zijn rol, over de rol van de vriendin en ook over mijn bemoeienis. Want enigszins verrast (understatement) ben ik wel over de ware shitstorm die is losgebroken door het boos worden van mij. Meer Lees meer…
Een beetje vent doet dit natuurlijk nooit. Het staat natuurlijk al hier vermeld dat wanneer iets mij raakt ik er een stukkie aan spendeer. En ik moet zeggen dat ik hierover behoorlijk kwaad ben. Natuurlijk zag ik het al aankomen, ver voor het een feit werd. On the rebound begon Lees meer…
Even een nieuwe heup scoren. Bij Bergman Clinics. Fluitje van ’n cent…… Het wordt wel tijd hoor. Vandaar dat ik de knoop maar heb doorgehakt. Eindelijk, en achteraf veel te laat. Want ondanks mijn stoere kretologie over “Pijn is fijn, een breuk is leuk” moet ik bekennen dat, in ieder Lees meer…
Even een briefje maar. Bellen gaat niet meer tenslotte. Ik zit op de bank, vol tevredenheid over mijn prachtige cadeaus en de volle koelkast. Alle voorbereidingen zijn klaar, behalve de kalkoenrolletjes maar die doe ik straks wel (of niet, er is meer dan genoeg te kaanen). Dit jaar is de schanspartij Lees meer…
De mensen die mij kennen en volgen hadden het kunnen zien aankomen. Moeders Ugh, mijn moeder, ons Mam, ze staat op de rand van haar bestaan. Terwijl ik dit schrijf slaapt ze. Palliatieve sedatie heet dat. Haar vechtlust was gebroken. Het ging niet meer. En daarom slaapt ze nu dus. Lees meer…
Ik lig hier op de bank, m’n iPhone in de hand waar ik dit bericht op typ, terwijl zachtjes de tranen over mijn wangen druppelen. Wat een week. Het bericht dat mijn moeder weer in het ziekenhuis lag. De artsen wisten het nog niet zeker. Tot dinsdag dan… longkanker, niets Lees meer…
En daar lig ik dan, zondagavond uitgepierd op de bank. Hond aan mijn voeten (lekker warm). Vrouw en kinderen naar hun warme bedje, nog maar één lamp die brand. Maar er is een verschil, een onrust die me bekruipt. Of het nu de periode van het jaar is, of de Lees meer…