Gisteren was het weer zover. Geheel tegen pappa’s wens is mijn eerstgeboren zoon gaan meedoen aan het Cruijff Court schoolvoetbal toernooi. Zelfs in de finale aangeland. Wat een drama… dat impliceert namelijk dat je als vader verplicht in de regen moet staan langs de lijn, lees het hek, van zo’n Cruijff court. En moet kijken hoe de kleine heren met hun kromme pootjes hun interpretatie van voetbal ten uitvoer brengen. Anyway, onder de “bezielende” leiding van een amateur met duitse neigingen (we weten allemaal dat je een duitser NOOIT een fluit moet geven) werd er na veel vijven en zessen (de originele tegenstander had vertraging) begonnen.
En jawel hoor, de eerste wedstrijd gelijk prijs. Terwijl onze keeper, ook een jochie van 10 jaar oud, stond te huilen in de goal na een aanvaring werd mijn oudste spruit ook even vakkundig tegen de grond gesmakt. En hij bleef liggen, want zo’n Cruijff Court is een betonnen veldje met een dun laagje kunstgras. En wat doet de duitser terwijl er 2 kinderen op het veld liggen te huilen? Hij laat gewoon doorspelen en fluit pas af voor het doelpunt van de tegenstander. Dan gaan bij mij dus de lichten uit. “Hey Blinde!!!! BLINDE!!!! Er liggen twee kinderen op het veld te huilen… zou je niet even iets doen?”
Maar nee, hoor… geheel volgens de voetbal traditie komt meneer beledigd naar het hekje om toch even te melden dat het publiek vooral zijn (in de stijl van South Park) “Authoritah” dient te respecteren en dat de scheidsrechter altijd gelijk heeft. Wat een randdebiel. Omdat je een fluit en een leuk shirtje van Cruijff hebt gekregen ben je in tegenstelling tot diezelfde Cruijff nog geen god. Je bent zelfs geen halfgod. Die status dien je te verdienen door je acties en wanneer je een schoolvoetbal partijtje al zo verschrikkelijk laat ontaarden in een kinderslachtpartij dan heb je geen “Authoritah” dan ben je dat namelijk niet waard!
Na afloop van de uiteraard verloren wedstrijd komt er, tot overmaat van ramp, ook nog een collega van de duitser om mij te manen vooral sportief te blijven omdat hij anders punten van het team zou afnemen. Tja, daar ben ik dus niet zo van onder de indruk, een broekje met oorbellen die groter zijn dan die van een oerwoud chief die even zijn interpretatie van een toernooi komt uitleggen…. Net droog achter de uitstaande oren en dan denken de wijsheid in pacht te hebben. Het interesseert mij geen ene moer wat jij denkt dat de regels zijn… de veiligheid van kinderen komt namelijk voor jouw regeltjes. En wat het nog erger maakt is dat dit stuk vreten om mij aan te spreken ook gelijk maar 2 nep smerissen (stadswachtjes… je weet wel, die mensen die nergens anders een baantje kunnen krijgen en dus met gemeentegelden worden uitgerust met een scooter en een portofoon) meeneemt want die meneer die iets tegen de duitser durfde te zeggen maakt wel een heel vervaarlijke indruk.
Wat een farce en wat een deceptie. Rest mij nog te melden dat mijn kinderen nu definitief een permanente ouderlijke instructie hebben gekregen om nooit, maar dan ook echt NOOIT meer mee te doen met iets dat in de verste verte met voetbal te maken heeft!