Weer eens tijd voor een serieus onderwerp. Weet je nog dat ik, onbedoeld, een van de aanwaaiers in ons gezin een beetje voor zijn schenen had geschopt met een eervolle vermelding op mijn afreageerhoek? Ja, dit stukje. En natuurlijk zijn reactie. En hoe hij, in zijn afscheidsbrief heel sarcastisch mij en de mijnen een heel fijne kapper toewenste? Nou, dat is dus niet zo makkelijk als het lijkt.
Het eerste experiment op dat gebied resulteerde in een 2e gang naar die shop om te kijken of ze de stukken die deze dame eruit had gehapt weet enigszins met de stukken die ze had laten zitten konden versmelten zodat het geheel er niet uitzag als een ragebol die door wilde muizen was aangevreten. Met een flinke laag wax en een aanvulling met gel is dat ook nog gelukt ook. Het 2e experiment loopt nog, en de jury is er nog niet over uit.
Want die dikbuikige knipper met z’n duitse sloep was toch al meer dan 10 jaar mijn kapper. Hoefde ik dus niet meer te vertellen hoe ik het wilde hebben, hij keerde gewoon de bloempot en schoor zich al ouwehoerend een weg door de vacht die zich geheel ten onrechte op mijn schedel had verzameld. En ja, die tondeuse schoor niet echt meer, maar als de martelgang eenmaal was uitgezeten dan had ik wel de coupe (heeeeeeeeeel kort) die ik wilde hebben en kon ik na het douchen gewoon de borstel erdoor trekken en weglopen.
En die nieuwe… die moet je vertellen hoe je het wil hebben en dan gaat ze ook nog met je discussiëren…. want zij (ja, het is een aantrekkelijke zij met een zijdezachte boezem) vindt mijn idee van haardracht een beetje achterhaald, zeg maar dat ze toen nog met hamers en beitels de prijslijst van de kapsalon maakten. Maar ik wil het zoals het altijd al zat…. Lekker standje 0 aan de zijkant en standje 3 (hoogstens) op de bovenkant en als het kan dan ook nog een beetje overlopend in elkaar… zeg maar zoals knipvriend N. het altijd deed….. en daar wringt dus de botte tondeuse, dan wel de gordiaanse knoop. Want eigenlijk wil ik gewoon terug naar mijn oude vertrouwde kapper (maar die wil mij niet meer, want enfin lees de stukjes maar).
Raar is dat eigenlijk dat zoiets simpels als het scheren van haren en de happen fatsoeneren zo’n intieme en persoonlijke bezigheid is dat je als man een vertrouwensband met je kapper opbouwt. En die kapper dan ook blindelings vertrouwt met jouw uiterlijk en de nieuwe kapper niet….. Ik heb geloof ik voor het eerst een beetje spijt van een stukje op mijn blog…nee, niet van het stukje want dat was gewoon hoe ik het voelde en zag, maar wel van de gevolgen…..